Jeziorka Duszatyńskie to zespół jezior osuwiskowych usytuowanych na stokach Chryszczatej (998 m n.p.m.). Są one efektem największego w polskich Karpatach osuwiska i jedną z ciekawszych przyrodniczych atrakcji zachodniej części Bieszczadów.
Jeziorka powstały dokładnie 13 kwietnia 1907 roku. Wtedy to silnie nasiąknięta wodą po długotrwałych opadach warstwa łupków spowodowała osunięcie się 12 mln m3 piaskowców (niektóre podania mówią, że huk spadających skał był tak głośny, iż przerażeni mieszkańcy pobliskiego Duszatynia w popłochu uciekli do sąsiednich wsi). Osunięte masy skalne zatarasowały koryto strumienia Olchowatego, którego spiętrzone wody utworzyły trzy jeziorka.
Do dzisiejszych czasów dotrwały jednak jedynie dwa z nich: Jeziorko Górne (701 m n.p.m.) i Jeziorko Dolne (683 m n.p.m.). Trzecie, najniżej położone jeziorko wyschło w okresie międzywojennym, gdy okoliczni mieszkańcy spuścili zeń wodę w celu odłowienia żyjących w nim ryb. Głębokość pozostałych jeziorek także się obniża – u początków ich istnienia dochodziła ona do 14 metrów, obecnie zaś wynosi zaledwie 6 metrów.
Miejsce to od samego początku uważano za wyjątkowo urokliwe. Widok zbiorników wodnych na górskim zboczu jest w istocie dość niezwykły, a w górach tej wysokości w zasadzie niespotykany. W celu ochrony krajobrazu i występujących tu rzadkich gatunków roślin, w 1957 roku utworzono rezerwat przyrody „Zwiezło” (słowo to oznacza osuwisko). Do Jeziorek można dotrzeć z Duszatynia czerwonym szlakiem, fragmentem Głównego Szlaku Beskidzkiego.
Z powstaniem jeziorek wiąże się ciekawa legenda. Okoliczni mieszkańcy uważali, że osuwisko spowodowały trzy złe olbrzymy, zamienione przed wiekami w głazy na stokach Chryszczatej. Olbrzymy nie mogły się wprawdzie ruszać, ale ich wewnętrzny gniew był tak silny, że spowodował zarwanie się zbocza.