Choć na nizinach tegoroczna zima ma się już ku końcowi, w wysokich górach wciąż jeszcze zalega śnieg. Jest więc okazja, by jeszcze tej zimy zdobyć królową Karkonoszy – Śnieżkę (1602 m n.p.m.).
Choć Śnieżka jest najwyższym sudeckim szczytem, dzięki rozbudowanej infrastrukturze turystycznej w tym rejonie, szczyt ten jest stosunkowo łatwo dostępny także zimą. Nie wolno jednak przy tym zapominać, iż Karkonosze to wysokie góry i miejscowo występują w nich lawiny. W dodatku Śnieżka uchodzi za najzimniejszą oraz najbardziej wietrzną górę w Polsce. Przed podjęciem decyzji o wycieczce, koniecznie należy zapoznać się z zasadami bezpieczeństwa zimowych wędrówek po górach i wyruszyć tylko przy stabilnej pogodzie.
Wyprawę na Śnieżkę dobrze jest rozłożyć na dwa dni. Pozwoli to na dokładniejsze zwiedzenie tej części Karkonoszy, a także ograniczy dzienny dystans (co jest istotne z uwagi na to, iż zimą czas przejścia wydłuża się, a dzień jest krótszy).
Wycieczkę najlepiej rozpocząć w Karpaczu Górnym, gdzie znajduje się zarówno przystanek PKS jak i parking dla samochodów. Z przystanku lub parkingu należy kierować się w stronę kościoła Wang. Jest to ciekawa pod względem architektonicznym świątynia ewangelicka, wzniesiona w XIII wieku w norweskim miasteczku Vang, a następnie przeniesiona w 1844 roku na swoje obecne miejsce.
Mapa całej wycieczki znajduje się tutaj.
Ze świątyni Wang trasa podąża niebieskim szlakiem w kierunku Małego Stawu. Po drodze mija się polanę, z której przy dobrej widoczności roztacza się piękny widok na Śląski Grzbiet. Dalej, na wysokości Koziego Mostku należy zejść z niebieskiego szlaku (który zimą jest zamykany z uwagi na zagrożenie lawinowe) i dalej iść drogą dojazdową do schronisk górskich: „Samotni” oraz „Strzechy Akademickiej”.
W jednym z nich warto zatrzymać się na nocleg. Położona w Kotle Małego Stawu „Samotnia” jest niezwykle urokliwym schroniskiem, uchodzącym za najpiękniejsze w polskich górach. Z tego właśnie względu jest także schroniskiem wyjątkowo obleganym, dlatego też ewentualny nocleg warto zarezerwować wcześniej online. W razie braku miejsc w „Samotni”, można zatrzymać się w dużo większej „Strzesze Akademickiej”, która (choć mniej kameralna) również oferuje przyzwoity standard.
Drugiego dnia należy kontynuować wędrówkę niebieskim szlakiem w kierunku Śnieżki. Można skorzystać z tyczkowanego zimowego wariantu szlaku, który nieco skraca czas przejścia do schroniska pod Śnieżką, zwanego „Domem Śląskim”. Stąd na szczyt prowadzi zakosami czerwony szlak. Jest to najbardziej stromy odcinek całej wycieczki, może też być on miejscami oblodzony. We wspinaczce pomagają rozciągnięte wzdłuż szlaku łańcuchy.
Na szczycie Śnieżki znajduje się kaplica św. Wawrzyńca z XVII wieku oraz charakterystyczny budynek obserwatorium meteorologicznego, w którym znajduje się także bufet dla turystów. Z wierzchołka roztaczają się wspaniałe widoki na polskie i czeskie Karkonosze, a także na Góry Izerskie, Rudawy Janowickie oraz Kotlinę Jeleniogórską. Zdarza się jednak i tak, że doliny toną we mgle, z której wyłaniają się jedynie pojedyncze szczyty.
Droga powrotna wiedzie czerwonym szlakiem do „Domu Śląskiego”, a następnie krótkim odcinkiem szlaku zimowego aż do Śląskiej Drogi. Stąd do Karpacza prowadzi czarny szlak; z Kopy można także zjechać wyciągiem krzesełkowym „Zbyszek”. Z dolnej stacji kolejki należy kontynuować wędrówkę czarnym szlakiem aż do przystanku PKS Karpacz Biały Jar. Jeśli samochód został na parkingu w Karpaczu Górnym, można się tam dostać podążając od przystanku niebieskim szlakiem.
